Zespół Placówek Oswiatowych

A przecież nie cały umieram. To, co we mnie niezniszczalne, trwa!

Jan Paweł II

Dnia 2 kwietnia 2016r. społeczność Zespołu Placówek Oświatowych w Wąsewie uroczyście obchodziła 11. rocznicę śmierci najznakomitszego Pasterza Kościoła – Świętego Jana Pawła II. Obchody rozpoczęły się o godz. 20.00 w kościele parafialnym pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny. Pan dyrektor, nauczyciele i uczniowie szkoły uczestniczyli w Mszy Świętej, której przewodniczył ksiądz kanonik Leszek Rukat – proboszcz parafii Wąsewo. W uroczystości wzięły udział poczty sztandarowe – Publicznego Gimnazjum im. Papieża Jana Pawła II w Wąsewie i Szkoły Podstawowej im. Stanisława Staszica w Wąsewie. Po nabożeństwie młodzież gimnazjalna pod kierunkiem pani  Anny Brzostek i pani Małgorzaty Wójcickiej, zaprezentowała montaż słowno – muzyczny pt. „Szukałem Was, teraz Wy przyszliście do mnie i za to Wam dziękuję”.  Bogata w treść recytacja i  wymowna oprawa muzyczna głęboko zapadły w sercach zebranych, wywołując łzy wzruszenia. Nasuwały się pytania: Co pozostało w Nas z tamtych chwil? Czy żyjemy zgodnie z nauczaniem Ojca Świętego?  Przekazywane treści na nowo rozpaliły w Nas miłość do naszego ukochanego Ojca Świętego.

Po wysłuchaniu części artystycznej wszyscy zebrani przeszli pod pomnik Papieża Jana Pawła II, by złożyć wiązanki, zapalić znicze i pomodlić się za duszę Ojca Świętego. O godzinie 21.37 rozległ się głos syren i zabrzmiały dzwony kościelne. Wszyscy zebrani, zarówno społeczność szkolna jak i mieszkańcy Wąsewa, minutą ciszy uczcili godzinę śmierci Papieża. Następnie głos zabrali wójt gminy, pan Rafał Kowalczyk, pan dyrektor Zespołu Placówek Oświatowych w Wąsewie, Roman Malicki i proboszcz parafii, ksiądz Leszek Rukat.

Pan dyrektor zwrócił szczególną uwagę na znaczenie pontyfikatu Jana Pawła II. Zaakcentował, że nasz Rodak jest wzorem do naśladowania dla współczesnych pokoleń Polaków. Uświadomił wszystkim, że śmierć tak ważnej dla narodu postaci ujawniła dramat ludzkiej istoty i w jej perspektywie człowiek nie może uniknąć pytania o sens swojego istnienia na świecie. Dzięki Papieżowi niemożliwe stawało się możliwe, np. spotkania ludzi różnych wyznań, dialog lub wspólna modlitwa – to wszystko realizowało się dzięki zaangażowaniu Ojca Świętego, który wpajał w ludzi głęboką pokorę, szacunek do drugiego człowieka i poszukiwanie w życiu tego, co łączy, a nie tego, co dzieli. Pan dyrektor podziękował wszystkim zebranym za liczne przybycie i wspólne trwanie na modlitwie.

Po wysłuchaniu przemówień odśpiewano Apel Jasnogórski i ulubioną pieśń Papieża, „Barkę”. Ta uroczystość skłoniła zebranych do rozważań na temat sensu życia na ziemi i przemijania.